Ένας Κινέζος παραστρατιωτικός αστυνομικός ασφαλίζει την μπροστινή πύλη της Απαγορευμένης Πόλης στο Πεκίνο / AFP PHOTO / NICOLAS ASFOURI (Πηγή εικόνας: NICOLAS ASFOURI/AFP/Getty Images)
Στο σημείο όπου ενώνονται οι ποταμοί Δούναβης και Σάβα, στο κέντρο του παλαιού Βελιγραδίου, τα νερά δεν είναι ποτέ ήρεμα. Παλεύουν μεταξύ τους για το ποια θα μεριάσουν για να διαβούν τα πιο ορμητικά, και σ’ αυτή την αέναη σύγκρουση δημιουργούν δίνες και κυματισμούς. Κάπως έτσι μοιάζει η σημερινή κατάσταση στα Βαλκάνια, τριάντα χρόνια από την έναρξη του εμφυλίου πολέμου στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη (αρχές 1992), που οδήγησε στην αιματηρή κατάρρευση της Γιουγκοσλαβίας.
Πηγή: Σταύρος Τζίμας / Καθημερινή
Και αν στη θύελλα του ’90 οι Δυτικοί, Αμερικανοί και Ευρωπαίοι, και ελάχιστα η αδύναμη ακόμα τότε Ρωσία, ήταν αυτοί που καθόρισαν τη μεταπολεμική πραγματικότητα (σύνορα, επιρροή), σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει. Οι παίκτες έγιναν πολλοί στη Βαλκανική χερσόνησο. Οπου διασταυρώνονται και συγκρούονται ισχυρά συμφέροντα.
Εχοντας κομβική θέση στο σταυροδρόμι Ανατολής – Δύσης, η «πίσω αυλή της Ευρώπης», όπως αρέσκονται να αποκαλούν τα Βαλκάνια στη Δύση, προσέλκυε ανέκαθεν το ενδιαφέρον των μεγάλων της γεωπολιτικής, που ως τέτοιοι, μέχρι την κατάρρευση του διπολικού κόσμου, ορίζονταν η Δύση (ΗΠΑ – Δυτική Ευρώπη) και η Σοβιετική Ενωση. Οι δύο υπερδυνάμεις έλεγχαν τον βαλκανικό δίαυλο, στη βάση της Συνθήκης της Γιάλτας, και ουδείς άλλος τολμούσε να κάνει επί του βαλκανικού πεδίου παιγνίδι. Τώρα πια, εδώ και μερικά χρόνια, διαγκωνίζονται και άλλοι, δυνατοί και φιλόδοξοι μνηστήρες, που διεκδικούν μερίδιο επιρροής με στόχο την προώθηση των συμφερόντων τους στα ενδότερα της Κεντρικής και της Ανατολικής Ευρώπης έως τον Καύκασο και την Κεντρική Ασία.
Σχόλια